4/2024 "Żegnaj Chips" (1939)

       Historia nauczyciela Charlesa Chippinga, który zaczyna swą nauczycielską misję w 1871. Początkowym problematem jest uzyskania autorytetu wśród niesfornych uczniów. Osiąga cel z pomocą surowości. Staje się dzięki temu z konieczności szanowany, ale nie jest lubiany. Następuje przeskok w czasie o około 20 lat i Chipping podczas wycieczki w austriackie Alpy poznaje piękną angielską sufrażystkę Katherine, która wraz z przyjaciółką podróżuje rowerem i wspina się na góry. Zakochują się w sobie, biorą ślub i Katherine wraz z Chippsem (taki nadaje mu pseudonim, który od tej chwili będzie do końca życia towarzyszyć Charlesowi) zamieszkuje w przyszkolnym mieszkaniu. Dzięki jej zabiegom Chips zaczyna inaczej traktować swoich uczniów, przechodzi przeobrażenie. Portret nauczyciela, jaki ukazuje film, nie jest jednowymiarowy. Od niepewnego debiutanta, przez surowego pedagoga, po zdystansowanego nestora, który zna czwarte pokolenie swoich uczniów, film ukazuje rozwój człowieka, okoliczności decydujące o nim, stosunki wewnątrz szkoły, a na koniec także wpływ na edukacje Wielkiej Wojny 1914-1918. Na to ostatnie wydarzenie w końcowej partii filmu położony jest największy nacisk. Film miał swoją premierę w maju 1939 roku, już po aneksji Kraju Sudeckiego i Austrii przez III Rzeszę, więc można zrozumieć niepokój z tym związany, który przedostał się do filmu Wooda. Jeden z uczniów zarzuca Chipsowi, że nauczyciele dekują się w szkole, zamiast iść na front. Chips odpiera to, że on został dyrektorem szkoły w sędziwym emerytalnym wieku, ponieważ każdy spełnia swe obowiązki i ktoś musi ochotników na ront w szkole zastępować. W filmie jest kilka scen mszy za zmarłych na wojnie uczniów i nauczycieli szkoły. Trudno tego nie odnieść do zagrożenia faszyzmem, do obawy przed kolejną wojną. Głównym przekazem filmu jest prawda, że należy dobrze spełniać swoje obowiązki, wypełniać własne powołanie, że marzenia się spełniają, i pan Chips zostaje w końcu dyrektorem szkoły, co było przez pięć dekad jego pragnieniem.